بازی Dreams برای Ps4

دریمز، یک جعبه‌ابزار تمام عیار و همه‌کاره برای ساخت بازی،‌ موسیقی، انیمیشن و نقاشی است. از مدل‌سازی گرفته تا برنامه‌نویسی به ساده‌ترین و کامل‌ترین شکل ممکن در این مجموعه گنجانده شده، به طوری که نه نیاز به دانش قبلی در مورد هیچ‌یک از این مهارت‌ها است نه حتی لازم است هنرمند و خلاق باشید. جادوی دریمز این نیست که می‌توانید هرچیزی بخواهید در آن بسازید، بلکه این است که «هر کسی» می‌تواند چیزی در آن بسازد.

بخش داستانی بازی. داستان جمع و جوری که احساساتتان را قلقلک می‌دهد و تخیلتان را نوازش. اگر مدیا مولکول را می‌شناسید می‌دانید باید انتظار چه چیزی را داشته باشید: شخصیت‌های بامزه، ظاهر دلنشین، لبخند دائم، شاید چند قطره‌ای اشک، پلتفرمر کم‌نقص و مهم‌تر از همه خلاقیت، خلاقیت و خلاقیت. استودیو کوچک مدیا مولکول هفت سال فقط مشغول ساخت یک جعبه ابزار همه‌فن‌حریف بازی‌سازی نبود، طراحان و نویسندگان بازی از عمیق‌ترین احساساتشان برای ساخت بخش داستانی دریمز مایه گذاشتند و نتیجه، چیزی جز یک سفر پر فراز و نشیب به خاطرات آرت، یک نوازنده‌ی دابل بیس نیست.

بخش داستانی بازی را می‌توان به سه ژانر تقسیم کرد: کلیک و اشاره، پلتفرمر و اکشن. ترتیب کیفیت محتوا هم تقریبا به همین شکل است یک بازی ماجراجویی کلاسیک که در زمان حال می‌گذرد و بخش‌های پلتفرمر و نسبتا اکشن آن در خاطرات آرت. صحبت از داستان کلی بازی کمی ریسکی است چرا که جذابیت کشف روحیات شخصیت اصلی و خاطرات بچگی‌اش را مخدوش می‌کند. همین قدر بگویم که آرت از گروه موسیقی‌اش و مهم‌تر از آن، همسرش جدا مانده و باید با سیاهی‌های درونش بجنگد تا دوباره با هم بنوازند. سفر ما در خاطرات آرت و کمک به او در رویا و بیداری برای رسیدن به گروهش هسته‌ی اصلی‌ داستان بازی را شکل می‌دهد. اگر جایزه‌ای در این مراسم‌های اکثراً بی‌معنی بازی‌های ویدیویی برای بهترین پایان‌بندی وجود داشت، دریمز نه‌تنها امسال بلکه احتمالاً تا سالیان سال بی‌رقیب بود. نه‌تنها مدیا مولکول هیچ کم و کسری برای نیم ساعت پایانی بازی از لحاظ کیفیت نگذاشته، بلکه آن اجرای نهایی به قدری بی‌نقص خلق شده که هر چقدر بگردید نمی‌توانید نظیرش را جایی در خاطرات گیمینگتان پیدا کنید.